Het liefste kind

De leukste ouder

De slimste collega

De beste vriend(in)

Heb jij wel eens het idee gehad dat je één van bovenstaande rollen moest vervullen, misschien wel allemaal tegelijk? Voel jij constant de druk om een voorbeeld te zijn voor je omgeving, om alles ‘goed’ te doen in de rol van rolmodel, die je jezelf hebt opgelegd? Lees dan even verder.

Niet alleen

In eerste plaats: begrijpelijk. Dit is een gevoel dat we bijna allemaal voelen, we vinden het als mens namelijk belangrijk om gewaardeerd te worden. Het fenomeen ‘sociale angst’, de angst om negatief beoordeeld te worden door anderen, is iets dat bij veel mensen bewust of onbewust speelt. We zetten daarom bij verschillende personen een ander gezicht op, zijn constant bezig ons aan te passen aan de omgeving en kiezen gedrag dat hier het beste bij past.

Waar ligt de grens

Je kunnen aanpassen aan het gezelschap waarin je verkeert, lijkt een fantastische eigenschap om te beheersen. Dat is ‘ie ook, maar slechts in zekere mate. De sociale angst die opsteekt wanneer we de druk voelen om leuk gevonden te worden, kan ervoor zorgen dat we onze eigen normen en waarden in bepaalde situaties voorbij schuiven. Grenzen vertroebelen.

We zien het bij tieners die kattenkwaad uithalen om bij de groep te kunnen horen, maar we maken ons er zelf ook schuldig aan. Wanneer je een cadeau koopt dat eigenlijk (flink!) buiten je budget valt voor een ietwat kritische vriend, of wanneer je een lunchafspraak met een oude vriendin afzegt omdat je baas je nog wat extra werk heeft gegeven.

Kijken met een andere bril

Vind jij het ook naar als anderen je niet leuk vinden? Wring jij je in allerlei bochten om dit gevoel maar te voorkomen en stap je hierbij iets te vaak over je eigen grenzen? Dan kun je wellicht concluderen dat dit ‘aardigheidssyndroom’ je best in de weg zit. Hoe ver je jouw grenzen ook verlegt: in the end ben je afhankelijk van de mening van anderen. Het ophouden van het opgezette ‘leuke’ gedrag is dodelijk vermoeiend.

Niet wat we willen. Kijk daarom eens vanuit een ander perspectief:

Niet het liefste kind

Niet de leukste ouder

Niet de slimste collega

Niet de beste vriend(in)

Maar: de beste versie van jezelf.

Je eigen concurrent zijn, niet die van een ander. Beter zijn, maar alleen beter dan je zelf was: gisteren, vorige week of vorig jaar.

Zou dat niet het uitgangspunt moeten zijn?